Απάντηση φίλου φυσιολάτρη σε κυνηγό-φυσιολάτρη (από facebook)

Απάντηση φίλου φυσιολάτρη σε κυνηγό-φυσιολάτρη.

Ανέχομαι το κυνήγι και τους κυνηγούς οταν γίνεται σωστά, μέσα στα νομικά πλαίσια και για συγκεκριμένο σκοπό. Στην Ελβετία όπου ζω, για να γίνεις κυνηγός περνάς πρώτα από συγκεκριμένη εκπαίδευση. Επίσης, οι θηροφύλακες, οι κυνηγοί και όσοι εμπλέκονται στη διαχείρηση της άγριας ζωής εδώ, έχουν εξειδικευτεί πάνω στο αντικείμενό τους κι έχουν γνώσεις οικολογίας. Η μεγάλη διαφορά με την Ελλάδα έγκειται στο γεγονός ότι στην Ελβετία υπάρχουν περίπου 120.000 ζαρκάδια, 30.000 ελάφια, 95.000 αγριόγιδα και 17.000 capra ibex (αγριοκάτσικα στα ελληνικά;). Κάθε χρόνο και με συγκεκριμένα κριτήρια βασιζόμενα στη βιώσιμη διαχείρηση του πληθυσμού, ένα ποσοστό των ειδών διατίθεται στους κυνηγούς. Βέβαια, υπάρχει κι εδώ η αρνητική πλευρά του θέματος....η έλλειψη σαρκοβόρων (εκτός από αρκετούς λύγκες και μεμονωμένους λύκους) τα τελευταία εκατό χρόνια.
Στην Ελλάδα, ο αριθμός των κυνηγών καταρχάς είναι δυσανάλογα μεγάλος. Στατιστικά αναμενόμενο, ένα μεγάλο επίσης ποσοστό αυτών είναι ασυνείδητοι... Επίσης, τι να κυνηγήσεις σε μια χώρα όπου ελάφια, ζαρκάδια κι αγριόγιδα τείνουν προς εξαφάνιση; Εντάξει, έχουμε αρκετούς αγριόχοιρους, σε μερικά νησιά (βλέπε Λήμνος) πολλά αγριοκούνελα και κάποια άλλα είδη σε σχετική αφθονία...δε νομίζω όμως ότι το μεγαλύτερο ποσοστό κυνηγών στην Ελλάδα θα βγουν γι΄αγριογούρουνα και θα μείνουν άπραγοι στη θέα ενός ζαρκαδιού....δεν είναι τυχαίο ότι είμαστε από τις μοναδικές χώρες στην Ευρώπη όπου οι πληθυσμοί τους μειώνονται σταδιακά τα τελευταία χρόνια. Ασε που έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια πυροβολημένα φοινικόπτερα, κύκνους κι αρπακτικά όντας εθελοντής σε κάποια οργάνωση.
Για των θέμα των σκύλων δε θ΄αναφερθώ γιατί θα γράψω άλλα τόσα. Επίσης δεν είμαι καθόλου fan των εμπλουτισμών. Είναι „παρενέργεια» του κυνηγιού που κρύβει πολλους κινδύνους...από υβριδισμό άγριων πληθυσμών, εισαγωγή ξενικών ειδών μέχρι εξάπλωση ασθενειών στους άγριους πληθυσμούς.

2. Το δεύτερο μεγάλο ερώτημα είναι, πόσο φυσιολάτρης (όπως συχνά αναφέρεται κι ως πρόσχημα...) έιναι ένας κυνηγός;; Δε μπορώ να δεχτώ ότι η πρακτική της θανάτωσης ενός άγριου ζώου, σε συνδυασμό με την ξαφνική νεκρική σιγή την ώρα του πυροβολισμού , που δεν ακούγεται κελάιδισμα και όλα τα ζώα τρέχουν να κρυφτούν, είναι συμβατή με τον όρο „αγάπη για τη φύση“. Κάποιος που αγαπά τη φύση, είναι όσο δυνατόν πιό διακριτικός...τη θαυμάζει, διαβάζει γι΄αυτήν, την προστατεύει, τη φωτογραφίζει...προσπαθεί να μεταδώσει και σε άλλους τη γνώση κλπ. Η αγάπη για τη φύση είναι δυστυχώς λίγο παρεξηγημένος όρος στην Ελλάδα...το να οργώνεις τα βουνά με cross μηχανές, κυνήγι, ψαροντούφεκα, κλπ δεν συγκαταλέγονται κατά τη γνώμη μου στις δραστηριότητες συνειδητοποιημένων φυσιοδιφών. Και να σου πω και την αμαρτία μου...όταν στην έκσταση και φρενίτιδά τους οι κυνηγοί σκοτώνονται και μεταξύ τους (όπως συμβαίνει κάθε χρόνο) στο προσωπό μου εμφανίζεται ένα στιγμιαίο κακεντρεχές χαμόγελο...

Αν συνεχίσεις να είσαι κυνηγός, τότε ελπίζω να παραμείνεις „συνειδητοποιημένος» και να επηρεάσεις αντίστοιχα όσους περισσότερους άλλους μπορείς. Με εκτίμηση, Γιάννης

Αναδημοσίευση από: Ομάδα Οικολόγων Πράσινων στο facebook