Έχετε σκεφτεί από που προέρχονται όλα αυτά τα θηρεύσιμα είδη που μπορείτε να δείτε σε μια ταβέρνα ή ένα εστιατόριο; Μπορεί να πηγαίνετε και να βλέπετε στο μενού αγριόχοιροι, ζαρκάδια, κοτσύφια, ορτύκια, φασιανοί και άλλα είδη τα οποία κάποια είναι θηρεύσιμα είδη και άλλα όχι. Τα σωστά εστιατόρια τα προμηθεύονται νόμιμα από εκτροφεία, όμως δεν γίνεται και το ίδιο στα χωριά σε όλη την επικράτεια της Ελλάδας. Κυρίως εντός της κυνηγετικής περιόδου οι ταβέρνες προμηθεύονται από κυνηγούς χωρίς τα απαραίτητα παραστατικά αγριόχοιρους και άλλα θηρεύσιμα είδη. Και δεν μπορούν να εκδώσουν παραστατικά γιατί απαγορεύεται η απαγόρευση θηράματος. Δηλαδή πρόκειται για μαύρο εισόδημα για τους κυνηγούς, όπου μετατρέπουν το χόμπι τους σε μια πολύ επικερδής δραστηριότητα χωρίς σαφώς ποτέ να δηλώνονται στην εφορία αυτά τα έσοδα. Πόσο επικερδής μπορεί να είναι όμως μόνο η πώληση αγριόχοιρου, χωρίς να συμπεριλάβουμε τα υπόλοιπα θηρεύσιμα είδη; Οι τιμές αγοράς του αγριόχοιρου από μια ταβέρνα είναι συνήθως μεταξύ 6 με 10 ευρώ το κιλό εντός της κυνηγετική περιόδου. Μπορεί να υπάρξει φθηνότερα στα 5 ευρώ, όπως και περισσότερο στα 12 ευρώ το κιλό. Η τιμή πάντα εξαρτάται από την ζήτηση μιας ταβέρνας αλλά και της εκάστοτε περιοχής. Εκτός κυνηγετική περιόδου, όπως π.χ. Απρίλιος ή Ιούνιος η τιμή είναι συνήθως 8-15 ευρώ το κιλό ανά ζήτηση και περιοχή επίσης. Ένας αγριόχοιρος περίπου 120 κιλών μπορεί να προσφέρει 50-80 κιλά καθαρό κρέας. Κάποιες κυνηγετικές ομάδες σκοτώνουν 150 – 300 αγριόχοιρους σε μια καλή για αυτούς κυνηγετική περίοδο ή και μεμονωμένοι κυνηγοί σκοτώνουν πάνω από 15 αγριόχοιρους εντός μια κυνηγετικής περιόδου. Δεν πρόκειται να μιλήσουμε για τους κυνηγούς που το έχουν κάνει επάγγελμα και δεν τους νοιάζει ούτε η εποχή αλλά ούτε και ο τόπος κυνηγιού, γιατί τα έσοδα από αυτή την δραστηριότητα είναι τεράστια (και μαύρα). Συνήθως 1-2 μεγάλοι αγριόχοιροι καλύπτουν το κρέας για αυτούς και τις οικογένειες τους. Δίνοντας μερικές φορές δωρεάν ή και πωλούν σε συγγενείς και φίλους κάποιο κρέας αγριόχοιρου, αλλά κάποιες κυνηγετικές ομάδες πολλές φορές χαρίζουν λίγο κρέας (συνήθως 1-2 αγριόχοιρων) σε ιδρύματα για να διαφημίσουν την δραστηριότητα του κυνηγιού και να δείξουν “καλό” πρόσωπο προς την κοινωνία. Ποιες είναι αυτές οι ταβέρνες που αγοράζουν θηρεύσιμα είδη από κυνηγούς χωρίς παραστατικά; Συνήθως σε αυτή την πρακτική της αγοράς θηρεύσιμων ειδών κατευθείαν από κυνηγούς και όχι από εκτροφεία νόμιμα με όλα τα παραστατικά αγοράς είναι οι ταβέρνες στην επαρχία, όπου υπάρχουν ελλιπείς έλεγχοι αγορανομίας. Ταυτόχρονα όμως αυτές οι ιδιοκτήτες αυτών των ταβερνών μπορεί να είναι οι ίδιοι κυνηγοί, να έχουν συγγενείς ή φίλους κυνηγούς, ή στην τελική να έχουν τεράστιο όφελος σαν επιχείρηση από την κυνηγετική δραστηριότητα στην εκάστοτε περιοχή. Το αποτέλεσμα είναι ένα. Οι κυνηγοί πληρώνουν μια μικρή ετήσια συνδρομή (μέσο όρο 160 ευρώ τον χρόνο η πανελλαδική άδεια θήρας) για την ανανέωση άδεια της θήρας, πωλούν τεράστιες ποσότητες κρέατος χωρίς να είναι ελεγμένο για το αν είναι κατάλληλο για κατανάλωση (είτε από μολυβδίαση ή άλλα βαρέα μέταλλα ή ακόμα και ηπατίτιδα Ε*), εισπράττοντας χιλιάδες ευρώ ετησίως και χωρίς να αποδίδουν τους κατάλληλους φόρους στο κράτος από επιχειρηματική δραστηριότητα και από πάνω έχουν αποκτήσει μια εμμονή ώστε να ζητάνε να κυνηγάνε όλο τον χρόνο ελεύθερα τους αγριόχοιρους. * Η ηπατίτιδα Ε είναι υπεύθυνη για επιδημίες που συμβαίνουν σε αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ είναι σπάνια στη Δυτική Ευρώπη και Αμερική. Μεγάλες επιδημίες έχουν περιγραφεί σε χώρες της Δυτικής Ασίας, Βόρειας και Κεντρικής Αφρικής και Κεντρικής Αμερικής. Η μετάδοση της γίνεται, όπως και της ηπατίτιδας Α, με την κοπρανοστοματική οδό και σχετίζεται με συνθήκες πτωχής υγιεινής και κατανάλωση μολυσμένου νερού και τροφής. Έχει περίοδο επώασης 15-60 μέρες, είναι λιγότερο μεταδοτική σε σχέση με την ηπατίτιδα Α και δεν οδηγεί σε χρονιότητα. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται σε εγκύους λόγω του αυξημένου ποσοστού οξείας ηπατικής ανεπάρκειας από τη λοίμωξη με τον ιό της ηπατίτιδας Ε. https://eody.gov.gr/disease/ipatitida-d-e/ |